به نقل از «ایمنا»

شانزدهم اکتبر؛ روز جهانی غذا

تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۹۸۴۰۹

شانزدهم اکتبر به عنوان روز جهانی غذا معرفی شده و بهانه‌ای است تا مردم در همه جای دنیا گرد هم بیایند و به برگزاری جشن‌های مختلف بپردازند و غذاهای خوشمزه خود را به معرض نمایش بگذارند.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بشر از زمان پیدایش خود به هنگام حضور در کنار هم‌نوعان خود به خوردن و آشامیدن مشغول شده و از این طریق بر شادی میان خود افزود است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بدیهی است که ذائقه افراد با یکدیگر متفاوت است و هر شخص معمولاً به خوردن خوراکی و غذای متفاوتی از پیتزا گرفته تا پاستا، از کلوچه‌های محلی تا کیک و انواع نوشیدنی‌ها تمایل نشان می‌دهد. در روز جهانی غذا، مردم در بسیاری از شهرهای جهان خوراکی‌های متنوعی را پخت می‌کنند و اغلب در مکان‌های عمومی و محل برگزاری جشن‌هایی به همین مناسب به اشتراک می‌گذارند تا هر شخص متناسب با ذائقه خود از آن‌ها میل کند و در نهایت، سرور میان همگان به وجود بیاید.

تاریخچه روز جهانی غذا

فائو، سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، برای اولین بار در سال ۱۹۴۵ بیستم اکتبر را به عنوان روز جهانی غذا معرفی کرد، با این حال این روز در نوامبر سال ۱۹۷۹ و در کنفرانسی که این نهاد برگزار کرد، به عنوان یک روز تعطیل برای بسیاری از کشورهای دنیا معرفی شد. پس از آن، ۱۵۰ کشور استقبال خود را برای بزرگداشت این روز اعلام کردند و از آن زمان تاکنون، همه ساله در بیستم اکتبر به برگزاری رویدادهای مختلف مرتبط با خوراک می‌پردازند و از حضور در مدارس، دانشگاه‌ها، محل کار و اداره‌ها جلوگیری می‌کنند. نکته جالب توجه در مورد روز جهانی غذا این است که از سال ۲۰۱۴، مردم اغلب نقاط دنیا به مناسبت این روز به تقسیم غذای خود با افراد فقیر می‌پردازند، ضمن این‌که در حد توان خود مؤسسات خیریه را از حمایت‌های مالی خود بهره‌مند می‌کنند به این امید که سطح فقر را دست کم از نظر خوردن و آشامیدن برای سایر مردم به حداقل برسانند.

سازمان فائو نیز همه‌ساله بر هدف اصلی نامگذاری بیستم اکتبر به عنوان روز جهانی غذا به عنوان "دعوت همگان برای افزایش امنیت غذایی در سراسر جهان" به ویژه در زمان بحران تاکید می‌کند که این امر به سهم خود نقش مهمی در حفظ منابع غذایی ایفا می‌کند. از سوی دیگر، برگزاری سالانه جشن‌ها و رویدادهای مختلف در این روز، اهمیت عملکرد سازمان فائو را بیش از پیش آشکار می‌کند و آگاهی مردم سراسر دنیا را از اعمال استراتژی‌های کارآمد در زمینه کشاورزی برای حفظ منابع غذایی و در نتیجه، سلامت انسان افزایش می‌دهد. جالب است بدانید که سازمان فائو طی چند سال اخیر در روز جهانی غذا، بر موضوعات مهم دیگری نظیر شیلات، تغییرات اقلیمی و تنوع زیستی نیز تاکید کرده است.

چگونه می‌توان روز جهانی غذا را جشن گرفت؟

مردم در سراسر جهان به روش‌های مختلف روز جهانی غذا را جشن می‌گیرند.

یکی از بهترین روش‌ها این است که مردم فقیر را در این روز بیشتر درک کنیم و بخشی از غذای خود را با آن‌ها سهیم شویم. در اغلب کشورهای دنیا، مؤسسات خیریه‌ای وجود دارد که تنها مخصوص توزیع غذا میان افراد فقیر است. مردم می‌توانند به حمایت مالی از این مؤسسات بپردازند و حتی بخش از مواد غذایی خود را به آن‌ها بدهند تا این مؤسسات، غذاها را در اختیار نیازمندان قرار بدهند. غذاهای اهدایی می‌تواند از هر نوعی شامل غذای معمولی، غذاهای کنسرو شده، کلوچه‌ها، چایی، قهوه و گوشت خام باشد.

برخی از مردم با حضور در زمین‌های کشاورزی و آگاهی از نحوه پرورش یافتن مواد غذایی روزمره خود بیستم اکتبر را در کنار یکدیگر و با قدردانی از کشاورزان جشن می‌گیرند.

حضور در رویدادهایی که به مناسبت روز جهانی غذا در شهرها برگزار می‌شود از دیگر اقدامات بسیاری از مردم برای گرامیداشت این روز به شمار می‌رود که در اغلب نقاط دنیا رایج است. بسیاری از مردم غذاهای خوشمزه خود را در این رویدادها به اشتراک می‌گذراند و در نتیجه تنوع زیادی از غذاها و خوراکی‌ها، شادی افراد حاضر را دوچندان می‌کند.

بسیاری از مردم سراسر دنیا در روز جهانی غذا به مطالعه در مورد کشورهایی با بیشترین کمبود مواد غذایی در میان ساکنان می‌پردازند. کنیا یکی از این کشورها به شمار می‌رود که بر اساس گزارش‌های متعدد، بسیاری از کودکان آن به سوءتغذیه مبتلا می‌شوند و حتی برخی نیز جان خود را از دست می‌دهند. بدون شک، آگاهی از وضعیت این جوامع می‌تواند مردم سایر نقاط دنیا را به فرستادن کمک‌های خود به روش‌های مختلف مانند ارسال مواد غذایی یا حمایت‌های مالی سوق می‌دهد و می‌تواند در نهایت، غذای مورد نیاز افراد فقیر را دست کم برای زنده ماندن آن‌ها فراهم خواهد آورد.

مدیران بیش از ۱۵۰ کشور از سراسر دنیا تلاش می‌کنند در روز جهانی غذا از طریق برگزاری کنفرانس‌ها و رویدادهای مختلف، مردم را از اهمیت حفظ منابع غذایی آگاه کنند و حتی آن‌ها را به کمک به هم‌نوعان خود در سایر نقاط جهان سوق دهند.

کد خبر 612344

منبع: ایمنا

کلیدواژه: روز جهانی روزهای جهانی روز جهانی غذا شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق روز جهانی غذا مواد غذایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۹۸۴۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این شهید حتی موقع به‌ دنیا آمدن فرزندش هم حاضر نشد به خانه برگردد!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این یک بیت شعر با خط زیبای شهیدسید مهدی شاهچراغ برای همیشه به یادگار ماند: با صدهزار جلوه برون آمدی که من /با صدهزار دیده تماشا کنم تو را. شهیدسید مهدی شاهچراغ معلم و هنرمند خطاط بود. اما دغدغه جنگ و جبهه او را به میدان جهاد کشاند. سیدمهدی نه در دوران جنگ که پیش از آن در عرصه انقلاب و بیداری و آگاهی مردم و هم محلی‌هایش نسبت به ظلم رژیم شاه سهیم بود. شهید سیدمهدی شاهچراغ خیلی زود به آرزویش رسید و مزد مجاهدت‌های خود را در عملیات غرورآفرین الی بیت‌المقدس گرفت. ۱۹ اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱ او آسمانی شد، آنچه درپی می‌آید ماحصل گفتگو با محترم‌السادات شاهچراغ همسر شهید سیدمهدی شاهچراغ است.

بی‌قرار رفتن بود

بنابر روایت ایسنا، سیدمهدی متولد ۶ تیرماه سال ۱۳۳۸ دامغان بود. درسخوان بود و همزمان با درس و تحصیل کار هم می‌کرد. خدمت سربازی‌اش را در اصفهان سپری کرد. کمی بعد معلم شد و بعد از آن ازدواج کرد. همسرش می‌گوید: وقتی ازدواج کردم سنم کم بود. خیلی از کارهای خانه را بلد نبودم. سیدمهدی من را در کارهای خانه مثل آشپزی و لباس شستن کمک می‌کرد. همیشه نماز را اول وقت می‌خواند و من بلافاصله پشت سرش می‌ایستادم. نمازهای جماعت‌مان را هیچگاه از یاد نمی‌برم. زندگی خوبی داشتیم. او در دوران انقلاب هم فعالیت داشت. چند روز قبل از پیروزی انقلاب بود. مردم راهپیمایی می‌کردند. سیدمهدی در جلوی صف راهپیمایان، عکس امام (ره) را به سینه چسبانده بود و شعار می‌داد. جمعیت به پادگان نزدیک می‌شد. سیدمهدی میان نظامیان رفت و گروهی از آن‌ها را همراه خود میان مردم کشاند. بعضی‌ها می‌گفتند: «این چه کسی است که با جرأت آن‌ها را به جمع ما می‌کشاند.» چند روز بعد پادگان‌های ارتش به دست مردم فتح شد. جنگ که شروع شد، سیدمهدی هم بیقرار رفتن شد. جهاد فرصت دوباره‌ای برای همسرم بود. او کار، درس و معلمی را به عشق حضور در میدان جهاد رها کرد و راهی شد. با اینکه ما منتظر تولد فرزندمان بودیم. اما همین هم مانع سیدمهدی نشد.

خبر تولد فاطمه

خدا خیلی زود فاطمه را به ما هدیه کرد. خبر تولدش را در جبهه به او دادند. دوستانش می‌گفتند: یکی از بچه‌ها فریاد زد: دختر سید مهدی متولدشده! همرزمانش که متوجه شدند، از شادی فریاد کشیدند و تبریک گفتند. شیرینی می‌خواستند. هرکس به نحوی سر به سر سیدمهدی می‌گذاشت. بعضی‌ها از دور می‌گفتند:مبارکه! عده‌ای هم می‌پرسیدند:اسم دخترت را چی می‌گذاری؟ سیدمهدی با خوشحالی جواب داد: فاطمه!

فرمانده گردان رو به سیدمهدی کرد و گفت:شما دیگر برگرد! خانمت به شما احتیاج دارد. بچه‌ها می‌خواستند از سیدمهدی خداحافظی کنند که او با حرفش همه را متعجب کرده و پاسخ داده بود: من تا آخرعملیات می‌مانم.

شهادت در بیت المقدس

همرزمش لحظه شهادت کنارش بود. ابوتراب کاتبی بعدها برایم از آن لحظه اینگونه روایت کرد. آتش سنگینی بود. خمپاره‌ای به سنگرشان خورد به طرفشان رفتیم و صدای ناله‌ای شنیدیم. کمرش ترکش خورده بود. می‌دانستم که به تازگی پدر شده است. دو انگشتر در دست داشت. آن‌ها را درآوردم و صورتم را نزدیکش بردم و گفتم: سیدجان! بگو هر چی می‌خواهی بگو! دهانش را باز کرد تا چیزی بگوید، اما نتوانست و همان لحظه به شهادت رسید. همسرشهید در ادامه می‌گوید وقتی به شهادت رسید کوچک‌ترین تغییری در صورتش ایجاد نشده بود. چهره‌اش همان بود که موقع خداحافظی آخر دیده بودیم. گویی خوابیده بود.

بدرقه با دعای خیر

قبل از رفتن به جبهه پیش پدرش رفت تا از او هم اجازه بگیرد. پدرش بعدها برایم گفت سید مهدی آمد و در حالی‌که سرش پایین بود به من گفت: پدر! از شما اجازه می‌خواهم تا با خیال راحت به جبهه بروم. من هم نگاهی به او کردم و پاسخ دادم با وضعی که همسرت دارد من صلاح نمی‌بینم که تنهایش بگذاری! فردای همان روز برای وداع آخر آمد. من هم که اصرار سیدمهدی را برای رفتن دیدم، رضایت دادم و دعای خیرم را بدرقه راه او کردم و گفتم خدا پشت و پناهت!

فاطمه و شهادت پدر

خیلی طول نکشید که خبر شهادت سیدمهدی را برای خانواده آوردند. ۱۹ اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱ در عملیات الی بیت‌المقدس سیدمهدی به آرزویش رسید. تشییع پیکر شهید خیلی شلوغ بود. بسیاری از مردم آمده بودند تا حضورشان تسلی خاطر بازماندگان باشد. فاطمه، چند روزه بود. دائم گریه می‌کرد. فاطمه را روی سینه پدر شهیدش گذاشتند آرام شد.

از شهید سیدمهدی شاهچراغ وصیتنامه‌ای بر جا ماند که در یازدهمین روز از اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱ و تنها چند روز قبل از شهادتش آن را نوشت. شهید سیدمهدی شاهچراغ بسیار ولایت‌مدار بود. او در این نوشتار در کنار توصیه‌هایی که به خانواده داشت از ملت ایران خواسته بود که برای امام دعا کنند.

۲۷۲۱۹

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901499